Ik ga koffiedrinken met een moeder-van. Ze twijfelt of ALEZ iets voor haar zoon is en zou daarnaast graag vrijwilliger bij ons willen worden. We herkennen elkaar natuurlijk meteen in het moeder van een kind met een beperking zijn. Ze is een fan van ALEZ en vindt het dapper dat we dat ‘gewoon’ begonnen zijn. ‘Wat is je achtergrond?’ vraagt ze. ‘Heb je wel ervaring met onderwijs?’
Ik begin te lachen. ‘Nee,’ schud ik mijn hoofd. ‘Ik heb geen ervaring in het onderwijs, ik ben milieukundige van huis uit. Maar ik heb wél uitgesproken ideeën over het onderwijs aan onze kinderen en die zie ik elke dag terug in de praktijk. Ook al sta ik zelf niet voor de groep.’ Ik vertel over mijn visie, die helemaal samenvalt met de visie van de andere moeders met wie ik ALEZ begonnen. En samenvalt met de visie van de leerkrachten en begeleiders die we om ons heen hebben verzameld.
De ALEZ-methode
Als eerste is het onderwijs bij ALEZ kleinschalig. We werken maximaal met 1 professionele begeleider op 6 jongeren. Inderdaad ongebruikelijk voor een dagbesteding, maar het werkt wel.
Ons onderwijs is ook op maat: we passen de lessen, de materialen en de leerdoelen aan op de talenten, krachten en dromen van de jongeren. En ja, dat vraagt enorm veel tijd en kunde van de leerkrachten. Met elkaar zijn we continu op zoek hoe je dat nu het beste doet. Gelukkig leidt niet één weg naar Rome en zit flexibel zijn in ons dna.
Ons onderwijs is thematisch ingericht, zodat alle lessen context krijgen en op elkaar aansluiten. Deze herfst is het thema vervoer, dat al in de zomer begon: de jongeren hebben op vakantie foto’s gemaakt van alle vervoersmiddelen die ze tegenkwamen. Dat vraagt veel voorbereiding en creativiteit, maar dat is wel de lol van bij ALEZ werken.
We maken werk van ervarend leren. Bij de lessen staat doen voorop; werkbladen of een invuloefening zijn nooit leidend. In het park Jeu de Boules spelen met elkaar is de rekenles meten. Maar het is ook een les samenwerken, omgaan met winst en verlies en meteen de gymles met grove en fijne motoriek-oefeningen.
ALEZ staat midden in de samenleving, en niet alleen omdat we op het VMBO een plek hebben. Op woensdag is de les samen met MBO-studenten, het MBO is die dag ons thuis. En onze stages zijn zoveel mogelijk bij gewone bedrijven en organisaties. Dat is leren in een niet aangepaste omgeving, zodat ze zo zelfstandig mogelijk worden.
De jongeren groeien
Onze jongeren profiteren van wat ik de ‘ALEZ-methode’ ben gaan noemen. Toch nog leren lezen, ook al ben je 18+, toch nog op twee wielen leren fietsen, nadat je jarenlang op een driewieler hebt gefietst, onverwacht grote stappen zetten in je mondeling taalgebruik, zoveel zelfs dat je ook over je gevoelens kunt praten, je droom om zelfstandig met het OV te reizen zien uitkomen, op je nieuwe stageplek het initiatief durven nemen omdat je zelfvertrouwen zo is gegroeid. De voorbeelden van de stappen die onze jongeren maken, liggen voor het oprapen na drie jaar ALEZ.
‘Dus ben ik gewoon trots op wat we hebben bereikt’, zeg ik tegen de moeder als onze koffie op is. ‘Ook al heb ik geen ervaring in het onderwijs en had ik totaal geen ervaring met het oprichten van een academie.’ Op mijn suggestie dat ze snel maar een dagje moet komen meedraaien, om daarna te kijken waar ze haar talenten en krachten het beste kwijt zou kunnen als ALEZ-vrijwilliger, zegt ze meteen ‘ja graag!’
ALEZ zet in op zo zelfstandig mogelijk worden. Hoe we dat doen? Lees verder en vraag meteen het infopakket aan, met leuke groei-verrassing!